Dertig: met Emmy Wils
Aan de hand van 5 hypothetische vragen geven we je inkijk in het maakproces en wereldbeeld van een artiest die de komende maand op het podium van 30CC staat. Deze maand praten we met Emmy Wils. De jonge pianiste speelt het monumentale ‘The People United Will Never Be Defeated’, gebaseerd op een Chileens protestlied. En dat is inclusief fluiten en slaan. Zondag 2 februari bij 30CC.
“Toen ik bijna 30 werd, besefte ik plots dat het allemaal wel vooruitgaat.”
30 uren in een dag in plaats van 24
“Dan zou ik in principe meer tijd hebben voor dingen buiten mijn werk, voor het echte leven (lacht). Al ben ik wel graag bezig met mijn werk. En als ik meer tijd zou hebben, dan zou ik meer werken. Mijn werk is een van mijn prioriteiten. Nu ik 30 geworden ben, is dat wel aan het veranderen. Zelfs vorig jaar al, toen ik wist dat die 30 eraan kwam, besefte ik plots dat het allemaal wel vooruitgaat. Het afgelopen jaar is een goede collega van mij gestorven, dat is confronterend. Dan pas besef je dat je je prioriteiten goed moet afstellen en tijd moet maken voor belangrijke buiten het werk. Al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan, want als ik zo druk bezig ben, moet ik mezelf af en toe door elkaar schudden en uitmaken wat ik nu net belangrijk vind in het leven.”
30 euro om iemand gelukkig te maken
“Ik denk dat je iemand gelukkig kan maken met tijd en aandacht. Ik zou dus lekkere thee gaan kopen voor een gezellige namiddag. En een taart, zo’n goede Limburgse smurfenvlaai (lacht).”

30 dagen in complete stilte en eenzaamheid
“Ik denk dat mijn aandacht dan automatisch naar binnen toe wordt aangescherpt. Als alles rondom mij, alle deadlines en verplichtingen, even zou wegvallen, dan zou mijn creativiteit zich meer ontwikkelen. Op rustmomenten komen de ideeën automatisch, maar heb ik vaak pas weken later tijd om eraan te werken en dan weet ik niet meer waar het weer juist over ging. Als ik 30 dagen zou hebben, zou ik de tijd nemen om met al die ideeën van de afgelopen jaren aan de slag te gaan. Al zijn 30 dagen wel echt lang.”
“Mensen verwachten altijd dat muzikanten niet zonder muziek kunnen, maar eigenlijk is dat niet zo. Ik heb een half jaar door Azië gereisd. Ik heb toen maar één keer pianogespeeld. Ik dacht dat het gemis groter zou zijn.”
30 minuten als iemand compleet anders
“Dat moet iemand zijn naar wie ik opkijk, iemand die ik bewonder en begeer. Er zijn veel mensen die verder staan in het leven dan ik. Soms maakt me dat onzeker. Ik heb het gevoel dat de nieuwe generatie pianisten heel ondernemend is. Zelfs al tijdens hun studies, en daarna vliegen ze onmiddellijk in de muziekwereld. Na mijn studies heb ik eerst een half jaar gereisd en ik had wel enkele collectieven, maar die zijn geïmplodeerd.”
“Of misschien gewoon mijn kat! (lacht) Ik zou willen weten hoe die de wereld ervaart, hoe het is om zo zorgeloos te zijn. Dat beestje krijgt eten en knuffels wanneer ze wil, maar wie weet is ze toch niet zo zorgeloos.”
“Er zijn geen fouten in het leven, enkel omwegen.”
30 herkansingen
“Ik denk niet dat we dingen uit het verleden opnieuw moeten doen. Mijn papa zei altijd dat er geen fouten zijn in het leven, enkel omwegen. Uiteindelijk kom je er wel en die omwegen brengen je ook weer iets bij. Al vind ik omwegen misschien geen goed woord. Sommige dingen moet je meemaken. Dat proces is lineair en ieder probleem is daarin een kans. En er zal altijd goed en kwaad zijn. Je kan het dus maar best zien als kansen en niet als iets wat je moet vermijden of moet rechtzetten.”

Emmy Wils speelt ‘The People United Will Never Be Defeated’ op zondag 2 februari. Tickets en info vind je op www.30cc.be/the-people-united-will-never-be-defeated.