LIMP

Binnen zijn Forced Labor cyclus onderzoekt choreograaf Ugo Dehaes al een aantal jaren hoe hij dans kan maken met robots. In de interactieve installatie Arena (2020) laat hij het publiek robots manipuleren en beoordelen, waardoor deze zelfstandig leren dansen. In de voorstelling Simple Machines (2021) kweekt en traint hij organische robots tot ze de rollen van danser en choreograaf kunnen overnemen.

In LIMP (2024), het derde deel van zijn cyclus, keert Ugo Dehaes terug naar zijn fascinatie voor het menselijk lichaam. Ditmaal vertrekt hij vanuit de samenwerking tussen mens en technologie. In tegenstelling tot de dystopische visies van de vorige luiken, presenteert LIMP een meer hoopvolle visie op technologie.

LIMP is een duet tussen een eenbenige danser en de technologie van robots en speciaal ontwikkelde artificiële intelligentie (AI). Dankzij een hoogtechnologische, gerobotiseerde voetprothese staat een eenbenige danser opnieuw op het podium. De technologie geeft hem het evenwicht, de mobiliteit, de kracht en het vertrouwen die nodig zijn om de choreografie uit te voeren.

Het dansmateriaal ontstaat uit bewegingen die voorgedaan worden door een zelfgebouwde robot. Die robot lijkt niet op een mens en het vraagt dus heel wat creativiteit van de danser om de bewegingen aan te passen aan een mensenlichaam. Eens de danser die bewegingen geleerd heeft, worden ze gefilmd en komen ze in een computer terecht. Speciaal ontworpen artificiële intelligentie analyseert die beelden, leert de stijl en genereert dan zelfstandig nieuwe stukken choreografie die opnieuw door de danser aangeleerd worden. Zo wordt ook Dehaes als choreograaf ondersteund door technologie en bouwen ze samen de voorstelling op. We krijgen een wisselwerking te zien tussen robot en mens waarin de verhouding tussen beiden niet strak afgelijnd is. In een bewegingstaal die zowel robotisch als menselijk is, vervagen de grenzen van afhankelijkheid en ondersteuning.

Hoewel LIMP de fascinatie voor technologie als ondersteuningssysteem onderzoekt, roept het ook vragen op naar de noodzaak ervan.

Over Ugo Dehaes

Choreograaf Ugo Dehaes vertrekt bij het maken van zijn voorstellingen steeds vanuit de blik van de toeschouwer. Eerder dan te schermen met ingewikkelde concepten vraagt hij zich tijdens de creatie voortdurend af wat hij zelf graag op dat moment zou zien gebeuren op het podium. Op die manier deelt hij zijn eigen verwondering en fascinatie voor beweging met het publiek.

Door in te zoomen op een persoonlijk verhaal zet hij zijn eigen eerste vonk om in iets herkenbaars voor iedereen. Daardoor biedt hij het publiek een andere manier aan om naar de wereld te kijken.

In het verleden focusten zijn sobere, radicale maar toegankelijke voorstellingen op de kracht van de dans en de dansers. Dehaes is immers gefascineerd door het menselijke lichaam en door de persoon die in dat lichaam leeft. De laatste jaren gaat hij een andere richting uit en richt hij zijn onderzoek op robots. Zo vraagt hij zich af hoe extreem je kan denken in de zoektocht naar efficiëntie en optimalisatie van de maatschappij.

• Een samenwerking van STUK en 30CC

Credits

Choreografie Ugo Dehaes in samenwerking met artificial intelligence & David Framba Dans David Framba Dramaturgie Marie Peeters Muziek Roeland Luyten Lichtontwerp Arne Lievens Videotechniek Gertjan Biasino Computational creativity Prof. Wiggins (The AI Experience Centre - VUB) Voorbereidend onderzoek Alexander Craens Productie kwaad bloed Coproductie C-TAKT, STUK, Perpodium Spreiding Vincent Company Met de steun van de Tax Shelter van de Belgische Federale Overheid Kwaad bloed is structureel ondersteund door VGC
Met dank aan Axiles Bionics, Danserie, De Factorij, Destelheide, Het Gasthuis, The AI Experience Centre, 30CC Onderzoek met de steun van Participatieve Partnerprojecten van de Vlaamse Gemeenschap

www.kwaadbloed.com
www.vincentcompany.be/ugodehaes