In beeld: kunstenaars in residentie
Doorheen het jaar ontvangt 30CC verschillende kunstenaars voor een residentie. Een aantal weken lang nemen zij een residentieplek in om te werken aan komende projecten. Deze maand nestelen theatermakers Ika Schwander en Judith Engelen zich bij 30CC, voor de eindsprint van hun voorstelling 'Howl Baby Howl'. Wat doen kunstenaars nu eigenlijk echt tijdens een residentie?
"We zijn hier aangekomen met een auto vol bagage, vol puzzelstukken die we nu gaan samenbrengen."
Ika: “Een residentie leg ik altijd uit als tijd en ruimte. Een aantal weken lang stelt een culturele organisatie een werkruimte ter beschikking. Je hebt dan toegang tot hun materiaal zoals spots en speakers, en tot een grote ruimte. Dat is eigenlijk het belangrijkste, dat je een grotere oppervlakte hebt dan je woonkamer. We probeerden eens in mijn woonkamer een decorstuk van 4,5 meter op te stellen, dat was tricky (lacht). Door een andere plek te hebben dan thuis kan je ’s ochtends de keuze maken om naar de residentieplek te komen en daar aan de voorstelling te werken.”
Wat gaan jullie doen tijdens deze residentie?
Ika: "Voor ons is het belangrijk om nu alles samen te brengen. We hebben veel onderzoek gedaan naar kopp-kinderen, dat zijn kinderen met ouders met psychische problemen of met een afhankelijkheidsproblematiek. Hierdoor bouw je een soort van archief op dat bestaat uit interviews, kinderboeken, video’s, tekeningen en rekwisieten. Wij zijn hier aangekomen met een auto vol bagage, vol puzzelstukken die we nu gaan samenbrengen in een performance.”
Judith: "We beginnen nu aan de eindfase van ons maakproces, de montagefase. Het wordt een beetje knippen en plakken. Hiervoor is die ruimte belangrijk, want nu kunnen we de live-aspecten testen zoals kleurencombinaties, geluid, licht en composities. Soms heb je al beelden in je hoofd, maar gaan bepaalde kleuren of voorwerpen toch niet mooi samen als je ze op scène zet. We gaan veel moeten uitproberen.”
Ika: “We willen bijvoorbeeld een wolf projecteren op een wit doek. Dat zijn dingen die we allemaal goed moeten uittesten."
Hoe ziet jullie gemiddelde dag eruit?
Judith: “Bij ons wisselt dat heel erg. We komen altijd rond 10 uur aan en werken tot 8 of 9 uur, maar hoe die dag er juist uitziet, verandert steeds. Gisteren hebben we veel gepraat tijdens het werk en vandaag hebben we nog geen woord gezegd omdat we allebei ons eigen ding doen. Alles loopt heel organisch, omdat we elkaar vertrouwen.”
“Het daglicht, we houden van deze plek!”
Wat maakt dat jullie jullie thuis voelen in deze ruimte?
Ika: “Het daglicht, we houden van deze plek! We zijn het gewend om in donkere zalen te repeteren, maar het is enorm fijn om daglicht te hebben. Het is ook leuk dat de zaal behoorlijk groot is en in twee verdeeld is. Je hebt een kant met de speelvloer, waar we repeteren en ons decor opbouwen. Aan de andere kant kunnen we ontspannen, daar staan tafels, banken en een zetel.”
Ika: “Al onze rekwisieten en materiaal zijn op één plek, dat doet veel. Toen we aankwamen hebben we bijna onmiddellijk onze spullen uitgepakt en zo de ruimte ingenomen. Dan voelt het al een beetje als thuis. Ook omdat Judith er is natuurlijk (lacht).”
Jullie zitten in een gebouw met nog andere residenten. Zoeken jullie contact met hen op of kruipen jullie eerder in een cocon voor het maakproces?
Ika: “Omdat we in de eindfase van het maakproces zitten, willen we ons volop concentreren op de voorstelling. We gaan niet uitgebreid lunchen met de mensen boven ons. Natuurlijk zitten we wel vaak samen met licht- en geluidstechniekers en met onze zakelijk leider.”
Judith: “Contact met anderen is bij elke residentie anders. Toen we in de zomer elders op residentie zaten was het daar echt verlaten. We kwamen bijna niemand tegen, behalve de poetsvrouw. Ik heb vaak met haar gechild (lacht).”
“Ik vind de monteerfase net het allerleukste, er komt zo veel samen waar je al lang aan hebt gewerkt.”
Na deze residentie gaat jullie voorstelling in première. Zorgt dat voor stress?
Ika: “Eigenlijk net niet. We zijn bewust aan een eindsprint begonnen. Dat geeft rust, want je moet het nu echt doen. We hebben zo veel verzameld, dus het is goed dat er een punt is waarop het af moet zijn. Ik vind deze periode het allerleukste. Tijdens het monteren komt er zo veel samen waar je al een hele lange tijd aan hebt gewerkt.”
Tot slot: jullie hebben een enorme wolvenpoot en een wolf bij. Passen die hier wel binnen?
Ika: “Absoluut! Dat is het handige aan een residentie. Je moet alles verplaatsen, dus je moet erop te letten dat het vlot gaat en dingen niet te groot worden. Ons doel is om op tournée te gaan met slechts een auto voor al onze spullen. Voorlopig lukt dat nog!"
Ika en Judith zijn 3 weken lang resident bij 30CC. Ze werken in het kader van het talententraject Eigen Kweek aan de voorstelling 'Howl Baby Howl' die in februari te zien is bij 30CC.