LYENN en Bert Dockx solo

BERT DOCKX

Met zijn nieuwe solo-album (z’n eerste na het Nederlandstalige Strand), voegt de onvermoeibare Bert Dockx een fascinerend nieuw facet toe aan zijn steeds verder uitdeinende, hoogstpersoonlijke muzikale universum. 

Terwijl Berts voornaamste projecten - Flying Horseman en Dans Dans – het laatste decennium evolueerden tot twee van de meest besproken en geliefde bands uit België en omstreken, bleef hij in de luwte geregeld solo-optredens geven. Tijdens die optredens bracht hij, naast eigen composities, avontuurlijke bewerkingen van allerhande iconische songs. Op zijn nieuwe album verzamelt hij de meest opmerkelijke van deze bewerkingen, in een tegelijkertijd naakte en rauwe, maar evengoed subtiel hallucinogene productie van Dockx’ trouwe kompaan Koen Gisen. Het album werd volledig live opgenomen (én door Philippe Werkers op camera vastgelegd) in diens sfeervolle Gentse studio.

Zoals van deze immer eigenzinnige muzikant kan verwacht worden, zijn dit geen slaafse covers. Op originele en verrassende wijze verklankt Dockx de diepe connectie die hij voelt met deze muziek. Hij eert het origineel door het zich eigen te maken. Met zijn intuïtieve, genre-conventies overstijgende aanpak, belicht hij bij momenten onvermoede lagen en emoties in vaak overbekende songs (I’m On Fire van Bruce Springsteen, Albatross van Fleetwood Mac, I Shall Be Released van Bob Dylan). En passant legt hij verborgen kanten van zijn eigen ziel bloot.

Zij die Bert Dockx reeds aan het werk zagen bij Flying Horseman en Dans Dans, weten hoe intens en sfeerrijk zijn optredens kunnen zijn. Verwacht je aan gepassioneerde zang, intense presence, bezeten en bevlogen gitaarspel, ruimte voor improvisatie, de extase van het moment.

LYENN

Hoe graag we Lyenn ook zien bassen bij Mark Lanegan en mee Dans Dans zien leiden, het werd hoog tijd dat hij ons nog eens liet meeluisteren naar de songs die al die jaren in hem sluimerden. En eindelijk mogen we met Adrift zijn flow volgen. 

Het album is volledig live opgenomen in IJsland, wederom met zijn trouwe compaan Shazad Ismaily . We horen een Jeff Buckley aan de piano of een Nick Drake op bouzouki. Er doemen miniatuurlandschappen uit de mist op die doen denken aan late Talk Talk of het solowerk van Mark Hollis. Zijn popmuziek is geraffineerd als die van David Sylvian, ook al zijn het soms maar twee noten. ‘Give In’ zou een idee van Radiohead kunnen zijn – het moment dat hij dat zelf doorheeft, kapt hij het af. ‘Staggering Heights’ is precies dat, duizelingwekkend. En de 8 bezwerende minuten ‘Hissing Fire’ hadden er 80 mogen zijn. Een mantra.
Adrift komt rechtsreeks uit het leven van Fred Lyenn Jacques. Hij is een zoeker, nooit en altijd zeker van zichzelf. Een basso continuo met een falsetto. Hij improviseert een pad waar er geen is. Onderweg pikt hij instrumenten mee en volgt zijn intuïtie. Hij geeft zich over aan de muziek en geeft die muziek door aan ons. Zoals Adrift, en niets anders.

In de pers

over Lyenn

• “Als Lyenn een plaat maakt, gaat hij mee met de flow: dat levert volgens hem de mooiste en spannendste nummers op. Met ‘Adrift’ haalt hij zijn gelijk. - ****HUMO 
• "Een van de strafste platen van het jaar is nu al bekend." ENOLA on 'Adrift'

over Bert Dockx

•  “Een meesterlijke ode aan de ode.” - ****FOCUS KNACK · 
• “Een belevenis die een nieuwe wereld opent.” ENOLA · 
• “Bert Dockx mag u voortaan met Bard van de Nacht aanspreken.” ****HUMO · 
• “Intense, passioné,…” FOCUS VIF ·
• “Door merg en been…” GONZO